Verslag Najaars reis

Najaarsreis KBO 2023

Verslag: Janine Oosterhuis

Donderdag, 19 oktober was het zover: de bus zat helemaal vol met reislustige senioren.

We vertrokken aardig op tijd, hoewel er iets met de bus was. Het was niet de juiste bus kregen we te horen. Het leek ook inderdaad wel een beetje op een voetbalsupporters bus. Maar er zaten genoeg wielen onder en er zat een chauffeur in, dus dat mocht de pret niet drukken. Al gauw was het een gekakel van jewelste: allemaal Heinoërs die elkaar heel veel te vertellen hadden, kortom supergezellig!

Helaas hadden we te kampen met verschillende omleidingen, wat aardig wat tijd in beslag nam. Maar uiteindelijk kwamen we aan in Doesburg, nog nét op tijd voor de koffie met appeltaart in “Stadsbierhuys de Waag”, de oudste horecagelegenheid van

Nederland.

Na de snelle koffie (we zaten in een strak tijdsschema!) stond er een paardentram klaar met drie Fjordenpaarden ervoor en één met twee Belgische trekpaarden om met ons een rondrit door het schilderachtige stadje Doesburg te maken.

Doesburg, aan de IJssel, op het snijvlak van de Achterhoek, de Veluwe en de Liemers, sinds 1237 mag het zich “stad” noemen.

Doesburg viert samen met de Hanzesteden Zutphen, Elburg, Hattem, Harderwijk, Zwolle, Hasselt, Deventer en Kampen dit jaar het Hanzejaar. Het jaar is een ode aan de Hanze, het middeleeuwse handelsnetwerk dat rijkdom en handelsgeest naar de

steden bracht en vandaag de dag, na 800 jaar, nog steeds zichtbaar is in de prachtige gevels, zo’n 150 monumenten en het gave middeleeuwse stratenpatroon.

Na de paardentram is er helaas te weinig tijd om nog wat in het stadje rond te kijken, want om klokslag 12 uur (streng tijdschema!) worden we weer terug verwacht in de Waag om een bordje echte Doesburgse mosterdsoep met een broodje te eten. We weten nu ook waar Abraham de mosterd haalde, in Doesburg!

Na de lunch weer in de bus om naar het DRU industriepark in Ulft te vertrekken. Waar in de voormalige gieterijen en fabrieken onze potten en pannen, ketels en kachels werden gemaakt. In het ketelhuis bekijken we de film “de Symfonie van Vuur en IJzer” die dat hele proces laat zien. Vanaf deze plek maken we ook nog een rondvaart over de Oude IJssel.

De hele dag hadden we mooi weer, maar nu begint het een beetje te miezeren. Hoogste tijd dus om weer in de bus plaats te nemen voor de laatste etappe: Ruurlo, waar ons een proeverij van Achterhoekse streekgerechten beloofd is. De locatie is in

de tuin bij kasteel Ruurlo: in de Orangerie. We zijn benieuwd! En……we worden niet teleurgesteld. We kregen twee heerlijke soepjes en daarna… nou dat was niet mis! Een complete performance door de chef kok Steffan Jolink: de koffie en de melk

staan de hele dag op de kachel, de koffie is sterk of waterig, de melk is ’s avonds een dik glad papje geworden wat prima kan voor de avondpap om 9 uur. Alle restjes van het eten van de hele week gaan in de soep. Niks werd weggegooid, dat was

zonde. Zo vertelde Steffan Jolink een heel aantal anekdotes over het boerenbestaan van vroeger. We herkenden veel van wat hij vertelde, er werd tenminste steeds geknikt en ja, ja gemompeld.

Na de conference van de kok werd een heerlijk diner genuttigd waaronder natuurlijk de welbekende en geliefde balkenbrij en bloedworst, naast meer lekkere gerechten. Na deze smaakvolle ervaring konden we de terugreis wel aan. Het was weer mooi

geweest, dank aan reisleider Willem. Om plm. 21.00 uur landden we weer in Heino.